آزمون ریون

کلیاتی در مورد آزمون ریون

چارلز اسپیرمن در اوایل قرن بیستم با استفاده از روش تحلیل عاملی (پیداکردن عوامل اصلی یک متغیر از طریق بررسی میزان همبستگی میان همه فاکتورها) نظریه‎ای درمورد هوش مطرح کرد. به اعتقاد او همه انسان‌ها دارای یک هوش کلی(عامل g) هستند و بر اساس همین عامل در طیف های مختلف کندذهن تا نابغه قرار می‌گیرند. علاوه بر این عاملِ اصلی هرکس در یک حیطه خاص توانایی بیشتری(عامل s) دارد که منجر به استعدادهای گوناگون در جوامع می شود.  در سال 1938 روانشناسی به نام «جان کارلیل ریون» تصمیم گرفت آزمونی را طراحی کند که میزان این هوش کلی یا همان عامل g را ارزیابی نماید که به آزمون «ماتریس‌های پیش‌رونده ریون» (RPM) معروف شد. دلیل این نوع نامگذاری این بود که سوالات آزمون او تماما از تصویرو الگوهای هندسی تشکیل شده بود و جزو اولین آزمون های غیر کلامی به حساب می‌آمد. همچنین با بررسی های انجام‌شده، سوالات این آزمون همبستگی بالایی با مقیاس های کلامی آزمون هوش وکسلر و هوش فضایی و منطقی-ریاضی هوش‌های چندگانه گاردنر دارد که خود مؤید اهمیت بالای این آزمون می باشد.