آزمون نئو

نقطه آغاز پیدایش تست نئو از کجا بوده است؟

پیشینه تست‌های شخصیت به سال 1936 بازمی‌گردد. زمانی که آلپورت و آدبرت تصمیم گرفتند ویژگی‌های اساسی که مردم را از یکدیگر متمایز می‌کند را پیدا کنند. برای این کار از لغت‌نامه‌ها کمک گرفتند و حدود 4500 واژه با این ویژگی پیدا کردند اما مشکلی که وجود داشت، تعداد زیاد این واژگان بود. چند سال بعد ریموند کتل این تعداد واژه را خلاصه‌تر کرد و از طریق روش تحلیل عاملی (پیداکردن فاکتورهای اساسی شخصیت از طریق پیداکردن همبستگی میان همه فاکتورها) به 16 عامل اصلی رسید. تقریباً به‌صورت هم‌زمان روان‌شناسی به نام آیزنگ با همین روش به سه عامل اصلی رسید و تست شخصیت خود را بر همین اساس بنا کرد. مشکلی که این دو نظریه داشت این بود که یا تعداد فاکتورها همچنان زیاد بود یا بسیار خلاصه شده بود. نهایتاً در اواخر قرن بیستم پژوهشگران به‌اتفاق نظر درمورد پنج ویژگی اساسی در شخصیت همه انسان‌ها رسیدند که به‌صورت خلاصه به‌عنوان«OCEAN» مطرح می‌شود.

مک کری و کاستا آزمون NEO  را بر اساس نظریه پنج عامل بزرگ شخصیتی و با روش تحلیل عاملی ساختند. آزمون در سال 1985 طراحی شد و شامل 181 سؤال بود که پنج عامل را می‌سنجید. سپس نسخه تجدیدنظرشده این آزمون به نام NEO-PI-R  که شامل 240 سوال است، در سال 1992 منتشر شد. به دلیل طولانی بودن تعداد سوالات، امکان استفاده از آن در تحقیقات بسیار دشوار بود؛ به این دلیل یک نسخه خلاصه تر60 سوالی از همین آزمون به نام NEO-FFI  ساخته شد و در سال 2004 نسخه جدیدتر منتشر شد. همانطور که بیان شد نسخه اصلی شامل 240 سوال و نسخه کوتاه تر شامل 60 سوال است که هر پنج عامل را بر اساس خرده مقیاس ها می سنجد. در هر پرسش یک جمله تاییدی به همراه پنج گزینه از« کاملا موافقم» تا «کاملا مخالفم» وجود دارد و آزمودنی باید نزدیک ترین گزینه به شخصیتش را انتخاب کند.